Dit is een ode aan Jip, ons hondje van bijna anderhalf jaar. Al die 47 jaar hiervoor was ik heel erg van de poezen. En nu nog wel, maar door Jip ben ik helemaal verslingerd geraakt aan het fenomeen HOND.
Jip gaat overal mee naartoe; op vakantie, op visite, op verjaardag (net nog bij schoonzoon R.), naar opa en oma, naar de voetbalfinale in Kopenhagen, logeren bij dochter R., mee in de mand voor op de fiets, naar het cafe, enz.
En ze vindt het allemaal geweldig. Wij ook!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten