zaterdag 14 januari 2012

Varg Veum - GEWELDIG!


K. en ik hebben weer een nieuwe verslaving: Varg Veum, een Noorse serie.
Het is in een woord: GEWELDIG!

Ik vond op internet nog het volgende stukje:

'Varg Veum is een jonge, licht ontvlambare en roekeloze privédetective. Deze rauwe en niet onaantrekkelijke Scandinaviër duldt absoluut geen onrecht, maar met zijn ongewone onderzoeksmethode zoekt hij de grenzen van het toelaatbare.

Deze hedendaagse detectiveserie onderscheidt zich door het vlijmscherpe randje, de zwarte humor en bloedstollende actiescènes.
Onmisbaar voor elke liefhebber van spanning en actie!'


KIJKEN DUS!

zondag 8 januari 2012

Vapiano


Al jaren kom ik niet meer in pizzeria's. Ik ben een beetje uitgekeken en uitgegeten op de pizza.
Op nieuwjaarsdag heb ik een uitzondering gemaakt voor Vapiano aan de Sturegatan in Stockholm. In eerste instantie werd ik aangetrokken door het interieur: licht, veel hout, modern en licht. Toen we eenmaal binnen waren, zag ik dat we in een pizzeria beland waren. En niet een doorsnee pizzeria. Integendeel: Vapiano is compleet geüpdatet en aangepast aan deze tijd. Aan een soort (MacDonald's-) bar kun je je bestelling doen. Je krijgt vervolgens een schijf mee die oplicht als je eten klaar is.


Het is en blijft een pizzeria, maar het was een genot om in alle rust een pizza te eten zonder dat je bijna bij je buurman op schoot zit.
Vapiano zit inmiddels ook in Nederland (Rotterdam en Den Haag en binnenkort ook in Amsterdam).

vrijdag 6 januari 2012

The girl with the dragon tattoo




De Amerikaanse versie van het eerste deel van de Millennium-serie is sinds 21 december onder andere in Zweden te zien. In Nederland moeten we nog een maand wachten. K. en ik niet. Op nieuwjaarsdag zagen we de film in Stockholm. En hij is de moeite waard, al is het alleen maar om de film te vergelijken met de Zweedse versie.
Van tevoren had ik zo mijn twijfels, maar ik moet toegeven dat de Amerikanen erin geslaagd zijn er iets moois van te maken. Daniel Craig en Rooney Mara vertolken hun rol wel zo overtuigend dat ze voor mij na enkele minuten Mikael Blomkvist en Lisbeth Salander (niet zo knap als de Zweedse Noomi Rapace) werden. Verder genoten we van de prachtige beelden van Stockholm en Zweden.


Maar... er zijn ook minpuntjes.....
Het kantoor van Millennium in de film ziet er hypermodern en super-de-luxe uit. Er werd de indruk gewekt dat er nogal wat mensen werken. En dat past, volgens mij, niet in het beeld dat Stieg Larsson van het blad schetste.
De rol van Erika Berger, de mede-eigenaar van Millennium, kwam amper uit de verf en wat ze liet zien, vond ik niet indrukwekkend.
Ook de dochter van Mikael Blomkvist speelt, net als in het boek, een rol, maar wel zodanig klein dat het wat mij betreft niets toevoegde.
Daarnaast verloopt de eerste ontmoeting tussen Lisbeth Salander en Mikael Blomkvist in de film anders, namelijk via haar werkgever Dragan Armansky, en dat had voor mij ook niet veranderd hoeven worden.
En als laatste is de ontmoeting met Harriet Vanger aan het einde van de film totaal anders in scene gezet dan in het boek. Een beetje een gekunstelde verandering vonden wij.

Toch bleef het verhaal spannend, maar dat is, denk ik, vooral te danken aan Stieg Larsson. Ik heb hoe dan ook 2 en 1/2 uur genoten. En de Zweden om mij heen blijkbaar ook; een groot aantal applaudisseerde zelfs aan het einde van de film. Een sympathiek gebaar nietwaar?

donderdag 5 januari 2012

Nick Brandt in Fotografiska


Ongeveer een jaar geleden opende het fotomuseum 'Fotografiska' in Stockholm zijn deuren. Dit museum is een particulier initiatief en vanaf dag 1 een enorm succes.
In mei bezochten we de tentoonstelling van Albert Watson, een hoogtepunt. Maar de expositie van de Engelse fotograaf Nick Brandt, die we afgelopen dinsdag zagen, overtreft het helemaal.
Een grote collectie zwart-wit foto's laat ons 'wilde dieren' van zo dichtbij zien dat het fotograferen ervan een levensgevaarlijke expeditie geweest moet zijn. Daarnaast zie je dat de fotograaf en zijn modellen in veel gevallen bijzonder, bijna vriendschappelijk contact met elkaar hebben.


Sommige dieren lijken te poseren. Andere staan zo gegroepeerd dat het lijkt alsof de fotograaf het in scene heeft gezet.
Wie de expositie nog wil zien, moet snel zijn; 8 januari is de laatste dag.
Vanaf 14 januari is er trouwens een fototentoonstelling van 'onze' Anton Corbijn in Fotografiska in Stockholm. Vast en zeker ook zeer de moeite waard.