The girl with the dragon tattoo

De Amerikaanse versie van het eerste deel van de Millennium-serie is sinds 21 december onder andere in Zweden te zien. In Nederland moeten we nog een maand wachten. K. en ik niet. Op nieuwjaarsdag zagen we de film in Stockholm. En hij is de moeite waard, al is het alleen maar om de film te vergelijken met de Zweedse versie.
Van tevoren had ik zo mijn twijfels, maar ik moet toegeven dat de Amerikanen erin geslaagd zijn er iets moois van te maken. Daniel Craig en Rooney Mara vertolken hun rol wel zo overtuigend dat ze voor mij na enkele minuten Mikael Blomkvist en Lisbeth Salander (niet zo knap als de Zweedse Noomi Rapace) werden. Verder genoten we van de prachtige beelden van Stockholm en Zweden.


Maar... er zijn ook minpuntjes.....
Het kantoor van Millennium in de film ziet er hypermodern en super-de-luxe uit. Er werd de indruk gewekt dat er nogal wat mensen werken. En dat past, volgens mij, niet in het beeld dat Stieg Larsson van het blad schetste.
De rol van Erika Berger, de mede-eigenaar van Millennium, kwam amper uit de verf en wat ze liet zien, vond ik niet indrukwekkend.
Ook de dochter van Mikael Blomkvist speelt, net als in het boek, een rol, maar wel zodanig klein dat het wat mij betreft niets toevoegde.
Daarnaast verloopt de eerste ontmoeting tussen Lisbeth Salander en Mikael Blomkvist in de film anders, namelijk via haar werkgever Dragan Armansky, en dat had voor mij ook niet veranderd hoeven worden.
En als laatste is de ontmoeting met Harriet Vanger aan het einde van de film totaal anders in scene gezet dan in het boek. Een beetje een gekunstelde verandering vonden wij.

Toch bleef het verhaal spannend, maar dat is, denk ik, vooral te danken aan Stieg Larsson. Ik heb hoe dan ook 2 en 1/2 uur genoten. En de Zweden om mij heen blijkbaar ook; een groot aantal applaudisseerde zelfs aan het einde van de film. Een sympathiek gebaar nietwaar?